Leki anty-TNFα u chorych z IBD trzykrotnie rzadziej wiążą się z epizodami żylnej choroby zakrzepowo-zatorowej niż glikokortykoidy – wynika z metaanalizy. W listopadzie na łamach Journal of Crohn’s and Colitis udostępniono wyniki przeglądu systematycznego i metaanalizy 16 badań obserwacyjnych opublikowanych do listopada 2022 r., z udziałem łącznie 91 322 pacjentów z nieswoistą chorobą zapalną jelit. W publikacji oceniono częstość występowania żylnych zaburzeń zakrzepowo-zatorowych u osób stosujących leczenie anty-TNFα w porównaniu do poddawanych terapii konwencjonalnej (immunomodulatory, glikokortykoidy, 5ASA). U osób otrzymujących leki z grupy anty-TNFα istotnie rzadziej odnotowano przypadki zaburzeń zakrzepowo-zatorowych niż u stosujących glikokortykoidy (proporcjonalnie: 0,05 oraz 0,16 , OR=0,42 , co zdaniem autorów przemawia za preferowaniem leków biologicznych z tej grupy w zaostrzeniach choroby. Natomiast częstość tych zdarzeń u otrzymujących leki immunomodulujące była podobna jak w grupie leczonych anty-TNFα (0,05 , OR=0,94 ) jak i u stosujących 5-ASA (0,09 , OR=1,00 ). Journal of Crohn’s and Colitis, jjad193, https://doi.org/10.1093/ecco-jcc/jjad193 Aby napisać do redakcji, zaloguj się.