JCC. Podczas ECCO’23 opublikowano ocenę skutków decyzji klinicznych dotyczących bieżącej dawki mesalazyny u pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego będących w remisji, które podejmowano na podstawie aktualnego stężenia kalprotektyny. Grupa z Hiszpanii w Kopenhadze przedstawiła retrospektywną analizę efektów takich zależności. U 47 osób będących w remisji od średnio 17 miesięcy (IQR 8-32), u których stężenie FC było niskie (36ug/g; IQR 22-85) redukowano dawkę doustnie podawanej mesalazyny ze średnio 3,2g do 2g/d (IQR 0-2.4). Skumulowane prawdopodobieństwo utrzymania remisji po 12 i 24 miesiącach wynosiło wówczas odpowiednio 90% i 82%. Odwrotnie, gdy u ciągle bezobjawowych pacjentów (17) były wysokie stężenia FC 524 ug/g; IQR 393-739), to zwiększenie dawki mesalazyny z 2,4 g do 3,2 g/d, po 12 i 24 miesiącach wiązało się ze skumulowanym prawdopodobieństwo nawrotu jedynie u odpowiednio 14% i 28% . Niestety są to zależności, które wynikają z danych retrospektywnych, uzyskanych od niewielkiej liczny chorych, jednak innych danych, szczególnie z wykorzystaniem grupy kontrolnej jest bardzo mało. Wydaje się, że przeprowadzenie takiego prospektywnego projektu w warunkach polskich jest możliwe i pomogłoby w opracowaniu bardziej szczegółowych wytycznych. Referencje: Piñero GS, Mesalazine dose modification based on fecal calprotectin levels in ulcerative colitis patients in clinical remission Journal of Crohn’s and Colitis, Volume 17,…