DDW’24. Wykorzystując regionalną kohortę z Północnej Danii (NorDIBD) przeanalizowano dane z lat 1997-2020 o pacjentach, u których choroba zapalna jelit miała łagodny i – jak można było sądzić – niepostępujący przebieg. Jaki był dalszy ciąg wydarzeń? Na to interesujące zagadnienie zwracaliśmy już uwagę czytelników w wydaniu lipiec-wrzesień 2024 kwartalnika IBDinFocus.com w artykule, który był częścią naszej relacji z ostatniego kongresu DDW’24 w Waszyngtonie. Wracamy do tego opracowania wzbogacając je o kontekst kliniczny. Jak w kohorcie duńskiej zdefiniowano łagodny przebieg IBD? Za łagodny przebieg choroby uznano przypadki, w których pacjenci nie wymagali w przyjętych przedziałach czasu stosowania leków biologicznych, imunomodulatorów ani GCS (z wyjątkiem osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna, gdzie dopuszczano stosowanie GCS w sumarycznej dawce do 1260 mg w pierwszym roku), nie byli hospitalizowani ani operowani w związku z IBD, nie mieli też zmian okołoodbytowych. Uwzględniono informacje o 4607 osobach. W rok po rozpoznaniu 64,2% osób z colitis ulcerosa w dalszym ciągu spełniało kryteria łagodnego przebiegu, podczas gdy wśród osób z chorobą Leśniowskiego-Crohna było to jedynie 25,6% . W okresie monitorowania – średnio 7,4 roku – u 60,0% pacjentów przebieg choroby nie zmienił się. Po 3, 5 i 10 latach prawdopodobieństwo braku zmian w przebiegu colitis ulcerosa wynosiło odpowiednio 85%, 73%,…