W ośrodku w Edynburgu miały miejsce trzy projekty zamiany leku biologicznego u pacjentów z chorobami zapalnymi jelit. Z oryginalnego infliksymabu na CT-P13 (2016), z CT-P13 na SB2 (2020) oraz z SB2 na CT-P13 (2021). Na kongresie w Kopenhadze opublikowano ocenę trwałości interwencji (persistence) po przejściu na kolejny lek biopodobny w tej grupie chorych. W kohorcie wszystkich dorosłych pacjentów z chorobami zapalnymi jelit leczonych w tym ośrodku biopodobnym imfliksymabem (SB-2) zaproponowano w 2021 r. terapię innym preparatem biopodobnym CT-P13. W sumie zamiany dokonano u 297 chorych (196 z chorobą Leśniowskiego-Crohna). Dla 67 (22,5%) była to trzecia zamiana, dla 138 (46,5%) druga, a dla 92 (31%) pierwsza zamiana. Pacjenci z wielokrotną zamianą chorowali dłużej, dłużej byli leczeni infliksymabem, ale też rzadziej otrzymywali lek immunomodulujący. Zdecydowana większość, bo 90,6% pacjentów utrzymała to nowe leczenie przez cały okres monitorowania, średnio przez 7,5 miesiąca . W analizie statystycznej liczba zamian nie miała wpływu na trwałość terapii (persistance). Wartość klinicznych i biochemicznych markerów remisji (CRP, FC) była w tyg. 12 i 24 porównywalna z wartościami wyjściowymi. Autor: zespół IBDinFocus.com Referencja: Gros B i wsp. Multiple infliximab biosimilar switches appear to be safe and effective in a real-world inflammatory bowel disease cohort ePoster P745; Journal of Crohn’s…