DDW’2025. Jak często ma miejsce zmiana charakteru zakażenia prątkami gruźlicy u pacjentów z IBD w trakcie terapii anty-TNFα? Zespół z Uniwersytetu Federalnego w Rio de Janeiro chciał doprecyzować podstawy do ewentualnego powtarzania badań przesiewowych w kierunku gruźlicy w trakcie leczenia anty-TNFα. Naszym celem było – napisali autorzy – określenie odsetka pacjentów, u których rozwija się gruźlica w trakcie terapii anty-TNFα. W tym celu wykonali przegląd systematyczny głównych baz danych. Uwzględnili 13 badań z 9 krajów, w których łącznie wzięło udział 1153 pacjentów. Całkowity wskaźnik konwersji wyniku badania w kierunku gruźlicy najpierw negatywnego na wtórnie dodatni wynosiła 9,20% (95% CI 5,32-15,45). Częstość ta różniła się w poszczególnych obszarach geograficznych i wynosiła: • w Europe 11,03% • w Ameryce 3,34% • w Azji 11,04% • w Portugalii 18,01% • w Hiszpanii 4,51% • w USA 1,11%. Różniła się także w subpopulacjach pacjentów i wynosiła: • u osób dorosłych (>18 lat) 9,72% • z chorobą Leśniowskiego-Crohna 12,17% • u leczonych infliksymabem 12,28%. Ponadto zauważono, że oceny w oparciu o próbę skórną (Tuberculin Skin Tests -TST) dawały większy odsetek konwersji niż testy oparte na wydzielaniu interferonu przez limfocyty T (IGRA) – odpowiednio 7,48% vs 4,20%, ale różnica ta jednak nie była istotne statystycznie. Zdaniem…