Historia ta wydarzyła się tak naprawdę niedawno, bo 2000 r., w kraju wysoko rozwiniętym oraz zaawansowanym technologicznie. Na Tajwanie. Jednak jej elementy mogą przypominać historię z powiatowego szpitala, w średniej wielkości kraju europejskim, w czasie stanu wojennego.

U 81-letniej chorej, zapewne z obciążeniami wynikającymi z zaawansowanego wieku, czyli prawdopodobnie z miażdżycowo zmienionymi naczyniami krwionośnymi, po operacji kręgosłupa wystąpiło powikłanie w postaci silnego krwawienia.

Można wyobrazić sobie dramatyzm sytuacji, gdy stężenie hemoglobiny spadło do 1,8 g/dL.

Nie wiemy, czy pacjentka była jeszcze na bloku operacyjnym, czy już na oddziale intensywnej opieki. Aby lepiej sobie to wyobrazić oddajmy na chwilę głos doktorowi Ng, który tak to opisał:

Podczas długotrwałego oczekiwania na zakończenie prób krzyżowych a potem na dostarczenie krwi ze stacji krwiodawstwa, która była w odległym od nas mieście, wszystko co mogliśmy zrobić to podawać krystaloidy i roztwory koloidalne, aby pootrzymywać wypełnienie łożyska naczyniowego i zapewnić wystarczający rzut serca.”

Musiało być już zupełnie źle, gdyż ciśnienie skurczowe spadało poniżej 70 mm Hg, co groziło nie tylko uszkodzeniem w obrębie układu nerwowego, ale i zatrzymaniem filtracji w nerkach.

Podawaliśmy epinefrynę i monitorowaliśmy centralne ciśnienie żylne jak i ciśnienie tętnicze.”

Najwyraźniej transport dotarł jednak do szpitala. Chora przeżyła i obyło się bez powikłań neurologicznych. Wróciła do pełni swoich sił w 3. dobie po operacji.

Kształcący i budujący jest przykład niezwykłych wprost możliwości adaptacyjnych – w tak krótkim czasie – organizmu osoby w bardzo już zaawansowanym wieku. Należy też mieć nadzieję, że problemy logistyczne tajwańskiego szpitala weteranów zostały już w międzyczasie rozwiązane.