BioDrugs. Pierwszy wariant leku z tej nowej grupy jest już dopuszczony do obrotu w Japonii. Jego cechą ma być niezwykle szybki początek działania. W drukowanej edycji naszych opracowań, która ukazuje się jako kwartalnik, w wydaniu lipiec-wrzesień’2024, zamieściliśmy notatkę o innowacji, która ma za zadanie poprawić efektywność dotychczasowej terapii TNFα. Chodzi o inny sposób hamowania szlaków zależnych od tej cytokiny. Przypomnijmy: Dotychczas jako cząsteczki biologiczne skierowane przeciw TNFα dostępne były himeryczne (infliksymab), humanizowane (adalimumab) lub w pełni ludzkie (golimumab) przeciwciała oraz pegylowany humanizowany fragment Fab (certolizumab) . W klasycznym podręczniku akademickim, którego autorem jest prof. Jakub Gołąb czytamy: Jednym z naturalnych ograniczeń jakie wiążą się ze stosowaniem przeciwciał monoklonalnych jest ich niewielka penetracja do tkanek, co wynika z ich dużej masy cząsteczkowej. Najmniejszym fragmentem przeciwciała, który zachowuje niewielką zdolność wiązania antygenu jest peptyd obejmujący trzeci region hiperzmienny (CDR3) łańcucha ciężkiego. Kolejną cząsteczką pod względem wielkości (ok. 15 kD) zachowującą swoistość jest jednodomenowa część zmienna łańcucha ciężkiego (VH) lub (lekkiego (VL). Immunologia, PWN, 2015, s. 40. W naturze tak małe cząsteczki o właściwościach przeciwciał występują jedynie w organizmach wielbłądów i rekinów . Pokonanie tej przeszkody u ludzi jest możliwe dzięki technologiom wytwarzania molekuł, które będąc jedynie fragmentami przeciwciał ciągle posiadają istotne ich…
Leki anty-TNFα następnej generacji – co nowego?
This content has been restricted to logged-in users only. Please login to view this content.