JCC, lipiec 2023. Doniesienia zespołu epi-IIRN z Izraela opierają się na bazach danych o wysokiej jakości, i przy okazji dyskusji o algorytmie leczenia dodatkowo odzwierciedlają ciekawy trend w terapii biologicznej pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna w tamtym kraju. The epi-IIRN (Israeli Inflammatory Bowel Disease Research Nucleus) wykorzystuje szczegółowe informacje na temat niemal całej (98%) populacji pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit w Izraelu. Oceniono, która terapia zastosowana jako pierwsza linia leczenia biologicznego u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna trwała najdłużej. Trwałość interwencji (durability) definiowano jako leczenie bez konieczności zabiegu chirurgicznego oraz bez stosowania dodatkowych leków z wyjątkiem tiopuryn czy metotreksatu. Porównania wykonano z zastosowaniem wskaźnika skłonności PSM (propensity-score matching). Uwzględniono informacje o 19 264 pacjentach. Spośród nich 39% otrzymywało leczenie biologiczne – mediana monitorowania wyniosła 6,8 lat (IQR 3,6-10,7). Oceniana po roku i po trzech latach trwałość leczenia była większa w grupie otrzymującej adalimumab niż w grupie leczonej wedolizumabem. Leczeni infliksymabem i adalimumabem stosowali te leki podobnie długo. Trwałość tych interwencji była większa, gdy towarzyszyło im leczenie immunosupresyjne. Autorzy konkludują, że przemawia to za wyborem leku z grupy anty-TNFα w pierwszej linii terapii zaawansowanej w chorobie Leśniowskiego-Crohna. Zasygnalizowany we wstępie ciekawy trend to informacja o czasie do wdrożenia terapii biologicznej w tym…