JCC, maj 2022 r. Wynik nie potwierdza ani nadziei, ani zarysowujących się wcześniej trendów. Warto jednak zwrócić uwagę na kluczowe wskaźniki opisujące postępowanie terapeutyczne w tym kraju. Jak jest główna różnica?
Oczekuje się, że leki biologiczne zmniejszą częstość powikłań, w tym konieczności kolektomii i stosowania glikokortykoidów z powodu IBD.
PUNKT WIDZENIA
- Tak 0%0 głosów
- Nie 0%0 głosów
CO WIADOMO – wykazano korzystny wpływ leczenia biologicznego na zmniejszenie zapotrzebowania na glikokortykoidy w IBD, choć efekt ten nie dotyczy wszystkich leczonych [1], [2].
CO NOWEGO – W wydaniu JCC z maja 2022 r. opublikowano opracowanie na podstawie danych z izraelskich organizacji zdrowia (Health Maintenance Organizations) obejmujących 98% populacji. Zostały one skorelowane z prowadzonym prospektywnie przez tamtejsze Ministerstwo Zdrowia rejestrem zabiegów chirurgicznych i operacji [6].
Częstość zastosowania leków biologicznych w colitis ulcerosa w ocenianym czasie 2005-2019 r. zwiększyła się blisko stukrotnie z 0,1% do 9,6% przypadków [6].
Zaczęły też być stosowane znacznie wcześniej. Zamiast średnio po 5,6 latach choroby, podawane są po średnio 0,8 roku [6].
Mimo to częstość wykonywanych rocznie kolektomii ani częstość sterydozależnego przebiegu choroby według danych z rejestru nie zmieniła się. Zmalała nieznacznie częstość hospitalizacji.
W populacji pediatrycznej – jak piszą autorzy – mimo jeszcze częstszego stosowania leków biologicznych wyniki były nawet gorsze [6].
KONTEKST – publikacja ma – jak się wydaje – duże znaczenie, ponieważ opiera się o szczegółowe dane odnoszące się do prawie całej populacji pacjentów w tamtym kraju oraz opracowano ją na podstawie długotrwałej obserwacji.
Wykazuje, że nawet zwiększenie częstości stosowania tych terapii, zatem nie tylko u najciężej chorych, ale szerzej i wcześniej w przebiegu choroby, nie poprawiło jednego z najbardziej istotnych parametrów sukcesu terapii, jakim jest możliwość uniknięcia kolektomii, ani częstości sterydozależnego przebiegu choroby.
Szersze tło mechanizmów leżących u podłoża utraty odpowiedzi na leczenie biologiczne można znaleźć w omówieniu publikacji pochodzącej z Leuven:„Prof. Vermeire z zespołem komentują przyczyny utraty odpowiedzi na anty-TNFα”.
Natomiast nowy wariant, dość agresywnego rozpoczynania leczenia farmakologicznego, czyli od początku dwoma lekami biologicznymi w IBD, omawiamy w tekście: „Coraz więcej odwagi, coraz mniej wahań”.
Referencje:
- Chang S, Hanauer S. Optimizing pharmacologic management of inflammatory bowel disease. Expert Rev Clin Pharmacol. 2017 Jun;10(6):595-607. doi: 10.1080/17512433.2017.1318062.
- Bultman E i wsp. Systematic review: steroid withdrawal in anti-TNF-treated patients with inflammatory bowel disease. Aliment Pharmacol Ther. 2010 Aug;32(3):313-23. doi: 10.1111/j.1365-2036.2010.04373.x.
- Kotze PG i wsp. New insights on the surgical management of ulcerative colitis in the 21st century. Lancet Gastroenterol Hepatol. 2022 Jul;7(7):679-688. doi: 10.1016/S2468-1253(22)00001-2.
- Damião AOMC i wsp. Medical Therapy in Chronic Refractory Ulcerative Colitis: When Enough Is Enough. Clin Colon Rectal Surg. 2022 Jan 17;35(1):32-43. doi: 10.1055/s-0041-1740036. eCollection 2022 Jan.
- Abd El Aziz MA i wsp. Emergent and Urgent Surgery for Ulcerative Colitis in the United States in the Minimally Invasive and Biologic Era. Dis Colon Rectum. 2022 Aug 1;65(8):1025-1033. doi: 10.1097/DCR.0000000000002109. Epub 2022 Jul 5. PMID: 34897209
- Atia O i wsp. Colectomy Rates did not Decrease in Paediatric- and Adult-Onset Ulcerative Colitis During the Biologics Era: A Nationwide Study From the epi-IIRN Journal of Crohn’s and Colitis, Volume 16, Issue 5, May 2022, Pages 796–803, https://doi.org/10.1093/ecco-jcc/jjab210
Fotografia: Ahmad Ardity / Pixabay
Aby napisać do redakcji, zaloguj się.
