Dane grupy GETECCU opublikowane podczas kongresu ECCO są dobrym uzupełnieniem szczegółowego opracowania znajdującego się na naszym portalu w blogu Historie naturalne działań niepożądanych, we wpisie Zmiany skórne po anty-TNFα i co dalej? W Kopenhadze poznaliśmy wynik badania obserwacyjnego porównującego efektywność klinicznych decyzji po wystąpieniu tego rodzaju zmian skórnych. Rejestr ENEIDA prowadzony w Hiszpanii od 2005 r. dostarcza danych retrospektywnych o pacjentach z nieswoistymi chorobami zapalnymi jelit. W Kopenhadze opublikowano wyniki analizy zespołu GETAID porównującej w oparciu o tę bazę efektywność decyzji klinicznych podejmowanych u osób, u których podczas leczenia preparatami anty-TNFα wystąpiły zmiany o charakterze łuszczycy. Zdaniem autorów brak jest jednak danych do ich porównania w kontekście ryzyka nawrotu IBD po zmianie sposobu leczenia. Wśród możliwych działań właściwe wydawałoby się zamienić anty-TNFα na ustekinumab, ponieważ jest zarejestrowany w obu wskazaniach (choroba zapalna jelit i łuszczyca), ale nie jest to jedyne wyjście. W tym celu przeprowadzili analizę, do której włączono 234 pacjentów (185 z chorobą Leśniowskiego-Crohna) z rejestru ENEIDA. • Zamiana leku – zazwyczaj na ustekinumab (90,8%) – była najczęstszym sposobem (n=76, 32,5%) postępowania u chorych ze zmianami łuszczycowymi obserwowanymi po leczeniu z anty-TNFα. • Kontynuacja leczenia miała miejsce u 71 osób (30,3%). • Całkowite odstawienie leku biologicznego – u 49…