Dr hab. n. med. Dorota Waśko-Czopnik Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu Czy zdaniem Pani Profesor zbliżymy się wreszcie do wyjaśnienia roli eozynofili w patogenezie IBD? Tu jeszcze długa droga przed nami, ale z całą pewnością taka wiedza mogłaby stanowić istotny wkład w możliwości leczenia IBD, tym bardziej, że coraz częściej podejrzewamy ważną rolę tych komórek w inicjacji procesu zapalnego. Ostatnie doniesienia dotyczące planów zastosowania dupilumabu u dorosłych z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego o fenotypie eozynofilowym mogą stanowić obiecującą perspektywę leczenia w przyszłości. Czy są wypracowane standardy interpretowania obecności eozynofilii w biopsji z okrężnicy? Wiemy, że naciek ten jest inny w odcinku proksymalnym i inny w dystalnym, a także zmienia się w różnych schorzeniach w zależności od ich aktywności. Słowem czy są już wytyczne w tym zakresie? W zależności od lokalizacji w przewodzie pokarmowym ilość eozynofili jest zmienna, w tym także w odniesieniu do jelita grubego. W prawidłowym jelicie grubym ilość eozynofili może się wahać od 35 w kątnicy do 5 w odbytnicy, dlatego podczas diagnostyki tak ważne jest oznaczenie skąd był pobrany wycinek. Graniczną liczbę eozynofili w dużym polu widzenia uznaną za nieprawidłową jest ich liczba >20 w HPF. Nasza wiedza w tym zakresie wciąż się rozwija, wytyczne pojawiają się odnośnie…