Badania z ośrodka w Poznaniu zauważone podczas UEGW Z kliniki w Poznaniu na kongres w Kopenhadze nadesłano pracę oceniającą związek przeciwciał przeciw czynnikowi wzrostu śródbłonka naczyniowego (VEGF-A) z obrazem klinicznym choroby Leśniowskiego-Crohna. Była ona dyskutowana podczas moderowanej prezentacji posterów. Prof. Piotr Eder z zespołem analizował, czy kliniczne aspekty choroby można powiązać z profilem całego panelu przeciwciał, które mają wpływ na przekaźnictwo komórkowe zależne od VEGF. W tym celu wykorzystano dane o 66 szczegółowo opisanych przypadkach pacjentów z aktywną chorobą Leśniowskiego-Crohna, które powiązano z występowaniem przeciwciał przeciw VEGF, przeciw receptorom R1 i R2 tego czynnika, receptorom typu 1 angiotensyny II (AT1R) oraz przeciw receptorowi endoteliny A. Punktem odniesienia były oznaczenia u 197 osób zdrowych.  VEGF jest czynnikiem wzrostu, który ma wpływ na angiogenezę. Występuje on w kilku izoformach, stanowiąc grupę ważnych białek sygnalizacyjnych. W ocenionym w klinice w Poznaniu materiale niektóre autoprzeciwciała (VEGF-A, VEGFR1, VEGFR2) występowały u pacjentów w istotnie niższych stężeniach, podczas gdy inne (AT1R) w wysokich, co umożliwiało rozgraniczenie obu porównywanych kohort z wysoką swoistością i czułością. Ponieważ dodatkowo przeciwciała przeciw VEGF występowały w niższym mianie u chorych z okrężniczą lokalizacją niż w przypadkach z zajęciem jelita cienkiego, umożliwiło to rozróżnienie także tych grup pacjentów. Prof. dr hab. med.…