Int J Mol Sci. Jeśli uznać, że ta metoda przynosi korzyści, to rzeczywiście warto dociekać w jaki sposób. Omawiamy przykład serii ciekawych eksperymentów i ich konkluzję.
Obserwacje dotyczące korzystnego wpływu zakażenia pasożytniczego na przebieg IBD wydają się ciągle inspirować niektórych badaczy, mimo że w prospektywnym badaniu kontrolowanym placebo, którego wyniki publikowano podczas DDW w 2023r. efekt ten były jedynie przejściowy.
O tej publikacji, a także o wynikach metaanalizy dostępnych doniesień pisaliśmy już w artykule Jaja włosogłówki (Trichuris suis) – ponownie analizowano ich przydatność w indukowaniu remisji colitis ulcerosa.
Tym razem zespół z trzech nowozelandzkich ośrodków w Wellington podjął próbę zbadania mechanizmu działania, jeśli można tak to określić, zakażenia pasożytniczego na przebieg colitis ulcerosa [1].
Wychodząc z założenia, że to swojego rodzaju wzmocnienie bariery śluzowej jelita grubego powoduje, że pasożyty bytujące w jelicie cienkim mogą modulować przebieg wrzodziejącego zapalenie jelita grubego, ocenili tą hipotetyczną zależność na modelu zwierzęcym.
Porównali myszy (C57BL/6) zakażone Heligmosomoides polygyrus z osobnikami niezakażonymi stanowiącymi grupę kontrolną, aby ocenić wynikające z tego zmiany w śluzie jelita grubego zwierząt.
Obraz histologiczny, ekspresja genów i analiza immunofluorescencyjna sugerują – ich zdaniem – że zakażenie to wywołuje hiperplazję komórek kubkowych i nasila sialilację mucyny (czyli modyfikację białek kwasem sialowym) oraz białek funkcjonalnych pochodzących z komórek kubkowych, rezystyny podobnej do cząsteczki beta (RELM-β) i czynników TFF w jelicie grubym [1].
Wykorzystując dodatkowo klon myszy z wyłączonym genem IL-13 badacze ci sugerują, że obserwowane zmiany są głównie zależne od IL-13.
Ponadto ocena mikrobiomu śluzu okrężnicy – jak piszą – pokazuje, że infekcja H. polygyrus zwiększa liczebność rodzaju Ruminococcus gnavus, bakterii komensalnej zdolnej do wykorzystywania kwasu sialowego jako źródła energii.
Badali również pacjentów po eksperymentalnym zakażeniu ludzkim nicieniem. W tych warunkach stężenia TFF we krwi wzrastały. Ma to wskazywać – w ich opinii – na tożsamość mechanizmu działania pasożytów u ludzi i myszy.
Podsumowując, uważają oni, że pasożyty jelita cienkiego modyfikują śluz okrężnicy, a to może być prawdopodobną przyczyną tego, że stosowanie ludzkich nicieni jest potencjalną metodą leczenia wrzodziejącego zapalenia jelita grubego.
Jednak w świetle przytoczonych na początku tego opracowania doniesień z DDW, a szczególnie osiągania w ten sposób znikomych i przemijających korzyści, trudno sobie tu wyobrazić dalsze badania kliniczne z udziałem ludzi.
Autor: Zespół IBDinFocus.com
Referencje:
- Mules TC i wsp. A Small Intestinal Helminth Infection Alters Colonic Mucus and Shapes the Colonic Mucus Microbiome. Int J Mol Sci. 2024 Nov 8;25(22):12015. DOI: 10.3390/ijms252212015.
Fotografia: Pixabay
Aby napisać do redakcji, zaloguj się.
