Działa wówczas gorzej, czy równie skutecznie? Opinie są rozbieżne. Jakie to ma znaczenie praktyczne? PROBLEM KLINICZNY – doniesienia nie są jednobrzmiące, czy mniejsza skuteczność leku, jeśli jest podany dopiero po niepowodzeniu terapii biologicznej dotyczy także „małych molekuł” w tym tofacytynibu. CO WIADOMO – tofacytynib jest inhibitorem kinaz z rodziny JAK, tzw. kinaz janusowych. W komórkach ludzkich preferencyjnie hamuje sygnalizację heterodimerycznych receptorów cytokin, z którymi łączą się kinazy JAK3 i (lub) JAK1 . W USA i w EU w 2018 r. został dopuszczony do stosowania we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego , . Nie potwierdzono natomiast jego skuteczności w chorobie Leśniowskiego-Crohna . CO NOWEGO – przeanalizowano dane z badań III fazy (OCTAVE) zarówno oceniających indukcję jak i podtrzymanie remisji w colitis ulcerosa, uzyskując informację o 1124 osobach leczonych dawką 5 mg lub 10 mg tofacytynibu . W tej grupie było 541 pacjentów „bionaiwnych”, czyli nieleczonych wcześniej anty-TNFα. Pozostali na anty-TNFα nie odpowiedzieli i w drugiej kolejności otrzymali tofacytynib . Skuteczność tofacytynibu nie różniła się w obu subpopulacjach w sposób statystycznie istotny . Zatem w tej analizie tofacytynib okazał się równie skuteczny, gdy był podany przed leczeniem biologicznym jak i w drugiej linii, czyli po nieprowadzeniu terapii biologicznej . KONTEKST – są jednak…