Drugs. Trwa dyskusja, czy selektywność jelitowa jest rzeczywistą przewagą, skoro u wielu pacjentów z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego lub z chorobą Leśniowskiego-Crohna występują objawy pozajelitowe, z których część wymaga interwencji. Przywołujemy wartą uwagi opinię.
PROBLEM KLINICZNY – w wydaniu Drugs z lutego 2021 r. opublikowano przegląd doniesień uwzględniających wpływ leczenia na objawy pozajelitowe (EIM – Extraintestinal Manifestations), w którym wzięto pod uwagę analizy typu post hoc badań z randomizacją i opisy serii przypadków.
W publikacji zwraca uwagę podkreślenie, że w badaniach randomizowanych część chorych było do nich włączanych po wcześniejszym zakończeniu terapii lekami anty-TNFα [2].
To zaś może wiązać się z niewłaściwym rozpoznaniem lub nawet nadmiernym raportowaniem EIM [2].
Autorzy są zdania, że w przypadkach poprawy zmian zapalnych w świetle jelita (luminal disease) po zastosowaniu wedolizumabu jest szansa również na ustąpienie części EIM, takich jak artropatia typu 1, czy rumień guzowaty.
Nie ma natomiast wątpliwości, że wedolizumab nie przynosi poprawy w przebiegu pierwotnego zwężającego zapalenia dróg żółciowych [2].
Aby więcej można było powiedzieć o leczeniu EIM w IBD, w tym lepiej poznać wpływ VDZ, potrzebne są ich zdaniem badania skonstruowane w tym konkretnym celu.
FORUM OPINII
Referencje:
- Hanzel J. i wsp. Vedolizumab and Extraintestinal Manifestations in Inflammatory Bowel Disease Drugs . 2021 Feb;81(3):333-347. doi: 10.1007/s40265-020-01460-3.
- Dupré A. i wsp. Articular manifestations in patients with inflammatory bowel disease treated with vedolizumab Rheumatology (Oxford) 2020 Nov 1;59(11):3275-3283. doi: 10.1093/rheumatology/keaa107.
Aby napisać do redakcji, zaloguj się.
