Clin Gastroenterol Hepatol. Odpowiedź na ważne pytanie kliniczne w prospektywnym badaniu z randomizacją, czyli najlepsza z możliwych. I zaskakująco ciekawa. Jak zauważają na wstępnie autorzy niezwykle interesującej publikacji w Clinical Gastroenterology and Hepatology, którzy pracują w Australii, nie wykazano dotychczas zwiększenia korzyści z jednoczesnego stosowania wedolizumabu i tiopuryn. Jednak ich zdaniem wiedza ta w większości pochodzi z badań retrospektywnych, co wiąże się z powszechnie znanymi ograniczeniami, którymi są zazwyczaj różnie zdefiniowane punkty końcowe w poszczególnych badaniach, odmienne sposoby dawkowania leków i zazwyczaj krótki okres obserwacji, co w sumie utrudnia koherentne wnioskowanie. Przeprowadzili zatem badanie prospektywne i ranodmizowane, aby ocenić skutki odstawienia tiopuryny u pacjentów w remisji wrzodziejącego zapalenia jelita grubego otrzymujących wedolizumab (The Vedolizumab Immunomodulator Enforced Withdrawal Study) . W Australii – jak piszą autorzy – wymagane jest przed włączeniem wedolizumabu niepowodzenie 3-miesięcznego leczenia immunomodulatorem. Ponieważ rekrutowano pacjentów w remisji podczas leczenia wedolizumabem była naturalna okazja do pozyskania grupy pacjentów, w której wszyscy włączani do badania, otrzymywali również stabilne dawki azatiopryny, merkaptopuryny lub tioguaniny. Finalnie dało to możliwość dalszego obserwowania części z nich podczas próby odstawienia immunomodulatora w następnym okresie czasu. Z 9 ośrodków włączono 62 pacjentów. Po randomizacji 20 pacjentów kontynuowało jednoczesne stosowanie tiopuryn i wedolizumabu, a 42 miało…