UEGJ. W rzeczywistej praktyce wedolizumab to odpowiedni wybór terapii pierwszego rzutu dla pacjentów z tym rozpoznaniem – tak podsumowano wyniki dużej metaanalizy 107 badań obserwacyjnych. Na podstawie badań z randomizacją wedolizumab jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna o nasileniu umiarkowanym lub ciężkim. Natomiast dowody naukowe z badań przeprowadzonych w warunkach codziennej, rzeczywistej praktyki klinicznej umożliwiają lepsze zrozumienie danych o skuteczności i bezpieczeństwie stosowania wedolizumabu u pacjentów z nieswoistymi chorobami zapalnymii jelit. Celem przywołanej tu metaanalizy była ocena skuteczności i trwałości leczenia wedolizumabem u pacjentów z chorobą Leśniowskiego-Crohna. Szczególnie istotna była obserwacja efektywności długoterminowej i w poszczególnych subpopulacjach o różnym przebiegu wcześniejszego leczenia, a także porównanie czasu stosowania tej terapii z czasem stosowania przeciwciał skierowanych przeciw TNF-α. Poszukując danych z rzeczywistej praktyki autorzy, wśród których są uznani eksperci jak prof. Alessandro Armuzzi z Uniwersytetu Humanitas w Mediolanie oraz prof. Stephan Schreiber z Uniwersytetu w Kilonii, zidentyfikowali 73 badania, w których łącznie obserwowano losy 29 894 pacjentów, a które zawierały przynajmniej jedną zmienną kwalifikującą się do uwzględnienia w prowadzonej analizie. Kluczowe wnioski Po roku ciągłość terapii (durability) wedolizumabem w tym wskazaniu, czyli w chorobie Leśniowskiego-Crohna oszacowano na 65,3%, a po dwóch latach na 54,8%. • W analizie…