JCC. Czy takie działanie ma wpływ na trwałość i efektywność terapii? Zwiększająca sią dostępność leków biopodobnych skłania do rozważenia wpływu na leczenie nawet wielokrotnych zmian jednego biopodobnego leku na inny, ale „taki sam” preparat. Zamiany takie wynikają często z wyniku przetargów organizowanych przez szpitale, a wygrywanych na przestrzeni czasu przez odmienne podmioty. To zjawisko istnieje w wielu krajach europejskich. Na kongresie ECCO w Kopenhadze w 2023 r. opublikowano ciekawą ocenę trwałości interwencji (persistence) po szeregu zmianach polegających na stosowaniu coraz innego biopodobnego infliksymabu. W Western General Hospital w Edynburgu właśnie z przyczyn administracyjnych miały miejsce trzykrotnie zamiany infliksymabu u pacjentów z chorobami zapalnymi jelit. Z leku oryginalnego Remicade® na CT-P13 Remsima® (2016), z CT-P13 na SB2 (2020) oraz ponownie z SB2 na CT-P13 (2021). Autorzy doniesienia kongresowego później opublikowanego w JCC, ocenili w badaniu prospektywnym trwałość tej ostatniej terapii, czyli stosowania CT-P13. W sumie przeanalizowano dane od 297 chorych (196 z chorobą Leśniowskiego-Crohna). Dla 67 z nich (22,5%) była to trzecia zamiana leku, dla 138 (46,5%) druga, a dla 92 (31%) pierwsza zamiana, czyli z leku oryginalnego na CT-P13. Należy dodać, że pacjenci z wielokrotną zamianą chorowali dłużej, dłużej byli leczeni infliksymabem, ale też rzadziej otrzymywali lek immunomodulujący. Zdecydowana większość…