J Gastrointestin Liver Dis. Czy zalecanie dłuższego stosowania doustnie wysokich dawek mesalazyny w colitis ulcerosa jest słuszne? W Holandii, a raczej w Niderlandach, w badaniu obserwacyjnym przeprowadzonym w 16 ośrodkach ambulatoryjnie leczących chorych z wrzodziejącym zapaleniem jelita grubego, oceniono m.in. związek wielkości dawki i czasu stosowania mesalazyny z praktyczną efektywnością leczenia rozumianą jako ryzyko nawrotu choroby. Innymi słowy oceniono przy tej okazji zasadność lokalnych, niderlandzkich zaleceń terapii nieswoistych chorób zapalnych jelit. Mówią one o 6 -12. miesięcznym leczeniu podtrzymującym odpowiedź kliniczną we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego taką samą dawką mesalazyny jak w indukcji. Pod uwagę wzięto dane z rzeczywistej praktyki u chorych (n=151) z niedawno rozpoznanym, łagodnym do umiarkowanego zaostrzeniem wrzodziejącego zapalenia jelita grubego, którzy otrzymywali to leczenie de novo i takich, u których było ono zlecone z powodu zaostrzenia choroby. Uczestnicy byli obserwowani przez kolejne 12 miesięcy. Większość (79,5%) otrzymywała wysoką dawkę mesalazyny (≥4 g/d). U blisko jednej trzeciej (31,8%) doszło do zredukowania dawki dopiero po średnio 8,3 miesiącach. Pacjenci stosujący wysokie dawki (≥4 g/d) mieli istotnie mniejsze prawdopodobieństwo nawrotu, niż stosujący dawki niższe (2-4 g/d), odpowiednio 26,6% vs 62,5% (p=0,04). Efektywność tej terapii – jak się podkreśla – nie miała związku ani z zasięgiem zmian zapalnych, ani z…