Niewiele wiemy, w jakim zakresie można zmniejszać aktywność układu immunologicznego u chorych z nabytymi niedoborami odporności. Opis przypadku. PROBLEM KLINICZNYCH – pacjenci z HIV zazwyczaj są wykluczani z badań randomizowanych, dlatego leczenie chorób współistniejących z zakażeniem a wymagających immunosupresji jest empiryczne. Dotyczy to także leczenia IBD u osób z HIV. PUNKT WIDZENIA CO NOWEGO – w 2021 opublikowano w Oxford Medical Case Reports historię pacjentki ze sterydoopornym przebiegiem colitis ulcerosa zakażonej HIV, która cały czas otrzymywała skuteczną terapią antywirusową . Z powodu odmowy wykonania kolektomii stosowano u niej najpierw mesalazynę w maksymalnych dopuszczonych dawkach, potem leki biologiczne i inhibitory JAK. Były to kolejno po sobie następujące kursy leczenia infliximabem, adalimumabem, vedolizumabem, ustekinumabem i tofacytynibem. Nie przyniosło to zadowalającego efektu klinicznego w odniesieniu do colitis ulcerosa, ale zwróciło uwagę, że podczas monitorowania przez ten czas przebiegu zakażenia HIV odnotowano jedynie mało obciążające epizody zakażeń, a liczba limfocytów CD4+ ani stosunek limfocytów CD4/CD8 podczas wszystkich tych interwencji lekami immunosupresyjnymi o różnym mechanizmie działania nie wykazywały istotnych zmian . Referencja: Costiniuk CT i wsp. Use of various immunotherapies for refractory ulcerative colitis in a person living with HIV: a case report Oxf Med Case Reports 2021 Jan 23;2021(1):omaa131. doi: 10.1093/omcr/omaa131. eCollection 2021 Jan.…