Oligonukleotydy w IBD – co dalej?

oligonukleotydy antysensowne w IBD czyli zapaleniu jelita grubego lub chorobie Crohna.

Ta obiecująca technologia medyczna, mimo wielu lat badań nie weszła jeszcze do szerszego użycia w IBD. Jej potencjał jest duży. Co nowego?

PUNKT WIDZENIA

Czy leki ingerujące w procesy transkrypcji informacji zapisanej w mRNA wydają się obecnie wystarczająco bezpieczną metodą leczenia?
  • Tak 100%
    1 głos 100%
  • Nie 0%
    0 głosów
24 listopada 2022
Zaloguj się, aby głosować.

CO WIADOMO – nie udaje się jak dotąd poprawić skuteczności klinicznej leków z tej grupy.

Są jednak podatne na degradowanie przez nukleazy i z trudem przenikają przez błony komórkowe [2].

W IBD oceniany był alikaforsen, który po niepowodzeniach badań 2 i 3 fazy w chorobie Leśniowskiego-Crohna i we wrzodziejącym zapaleniu jelita grubego o niewielkim (dystalnym) zasięgu zmian obecnie ma status leku sierocego stosowanego we wlewkach w pouchitis [4], [5].

Przykładem innego niepowodzenia jest w tej grupie mongersen.

Badanie 3 fazy mongersenu u chorych z chorobą Leśniowskiego-Crohna zostało przerwane po analizie śródokresowej z powodu braku skuteczności [7].

Próbuje się wykorzystać ją do zmniejszenia aktywności czynnika transkrypcyjnego GATA3 niezbędnego do dojrzewania limfocytów T [8].

Badanie kliniczne SECURE 2 fazy (NCT02129439) zostało zakończone w 2018 r., ale wyniki jego nie są dotychczas opublikowane.

W pilotowym badaniu fazy 1 z zastosowaniem wzrastających dawek, lek ten był dobrze tolerowany, nie wykrywano go w krążeniu ogólnym, a 7 na 9 chorych leczonych aktywnie po 30 dniach wykazywało poprawę endoskopową (redukcja SES-CD) oraz zmniejszenie nasilenia włóknienia w badaniu mikroskopowym [9].

KONTEKST – idea leczenia poprzez selektywne oddziaływanie na procesy potranslacyjne jest możliwa do zrealizowania.

Niezadowalająca efektywność tych terapii jest obecnym wyzwaniem w pierwszej kolejności dla technologów postaci leku [10].

O zupełnie inaczej i niezwykle ciekawie zaprojektowanym leku z tej grupy piszemy w artykule Odmienność kobitolimodu, czyli…

Referencje:

  1. Warner K.D. I wsp. Principles for targeting RNA with drug-like small molecules. Nat. Rev. Drug Discov. 2018;17:547–558. doi: 10.1038/nrd.2018.93.
  2. Sun Y. i wsp. Enhancing the Therapeutic Delivery of Oligonucleotides by Chemical Modification and Nanoparticle Encapsulation. Molecules 2017 Oct 13;22(10):1724. doi: 10.3390/molecules22101724.
  3. Roehr B. Fomivirsen approved for CMV retinitis. J. Int. Assoc. Physicians AIDS Care, 4: 14–16, 1998.
  4. https://www.ema.europa.eu/en/medicines/human/orphan-designations/eu309641
  5. https://www.orpha.net/consor/cgibin/Drugs_Search.php?lng=EN&data_id=64847&search=Drugs_Search_Simple&data_type=Status&Typ=Sub
  6. Troncone E. i wsp. Transforming growth factor-beta1/Smad7 in intestinal immunity, inflammation, and cancer. Front Immunol. 2018;9:1407. doi:10.3389/fimmu.2018. 01407.
  7. Sands BE. i wsp. Mongersen (GED-0301) for active Crohn’s disease: results of a phase 3 study. Am J Gastroenterol 2020 May;115(5):738-745. Doi: 10.14309/ajg.000000000000049.
  8. Popp V. i wsp. Rectal delivery of a DNAzyme that specifically blocks the transcription factor GATA3 and reduces colitis in mice. Gastroenterology. 2017;152(1):176–92 e5. doi:10.1053/j. gastro.2016.09.00
  9. Suzuki K. i wsp. Phase 1 Clinical Study of siRNA Targeting Carbohydrate Sulphotransferase 15 in Crohn’s Disease Patients with Active Mucosal Lesions. J Crohns Colitis. 2017 Feb;11(2):221-228. doi: 10.1093/ecco-jcc/jjw143.
  10. Du R. i wsp. Extracellular Vesicles as Delivery Vehicles for Therapeutic Nucleic Acids in Cancer Gene Therapy: Progress and Challenges Pharmaceutics . 2022 Oct 19;14(10):2236. doi: 10.3390/pharmaceutics14102236.

Fotografia: szczurek / Pixabay

Aby napisać do redakcji, zaloguj się.


Ta zawartość została ograniczona tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się , aby wyświetlić tę treść.